Ճանապարհորդություն դեպի Լուսին

Ժուկով-ժամանակով մի փոքրիկ, շատ փոքրիկ գյուղ կար: Էս գյուղի բնակիչներին կոչում էին բալզաթցիներ, որովհետև գյուղի անունը Բալզաթ էր: Նրանք շատ միամիտ մարդիկ էին: Չէ, միամիտ չէին, ճիշտը որ ասենք` խելքից մի քիչ պակաս էին:

Գյուղամիջում մի եկեղեցի կար: Եկեղեցու բակում մոշի մի թուփ էր աճում: Թուփը տարեցտարի մեծանում էր, խոշորանում և եկեղեցու դուռը համարյա փակել էր. Մարդիկ հազիվ էին այնտեղ մտնում:

Մի օր էլ գյուղացիները հավաքվում են ու որոշում` եկեղեցին հեռացնեն, որ հանգիստ ելումուտ անեն: Գյուղի կանայք մի երկար, հաստ պարան են գործում: Տղամարդիկ պարանը երեք անգամ փաթաթում զանգակատան շուրջը: Ահել-ջահել հավաքվում են, իրար կողքի շարվում, պարանից քաշում ու գոռում.

  • Մե՜կ-երկո՜ւ, քաշեցի՜նք, մե՜կ-երկո՜ւ, քաշեցի՜նք…

Քաշում են, քաշում, պարանը քիչ-քիչ ձգվում է, երկարում. բալզաթցիներն էլ մի երկու սանտիմետր հեռանում են եկեղեցուց ու կարծում են, թե եկեղեցին է շարժվել: Ուրախանում են ու գոռում.

-Եկեղեցին տեղից շարժվո՜ւմ է:

Շատ որ ձգում են, պարանը կտրվում է, և բալզաթցիները իրար վրա են թափվում: Վեր են կենում, շորները թափ տալիս ու նայում եկեղեցուն: Նայում են ու շատ են զարմանում, որ եկեղեցին մի մատնաչափ էլ չի շարժվել: Առաջվա պես իր տեղում է նաև մոշի թուփը:

Մի անգամ էլ բալզաթցիները հորիզոնում թույլ, նարնջագույն լույս են նշմարում և սկսում են դեսուդեն վազել ու գոռալ.

  • Ժողովո՜ւրդ, երկինքը վառվո՜ւմ է, երկինքը վառվո՜ւմ է: Թմբո՛ւկ զարկեք, շուտ, աստիճաննե՛ր բերեք, դույլերով ջո՛ւր հասցրեք:

Մեծ իրարանցում է սկսվում: Երբ ամեն ինչ պատրաստ է լինում, մարդիկ մոլորված իրար հարցնում են, թե ո՞ր կողմից են հանգցնելու կրակը:

  • Ի՞նչ եք շվարել,- գոռում է գյուղի առաջնորդը,- հրե՜ն կրակը: Առա՜ջ, իմ հետևի՜ց:

 

Continue reading »

Հորինուկ ․Չորացած տերևը

Մի  օր  տերևը  ուզում  էր  ճամփհորդել հեռավոր  աշխարհներ։ Տերևը  կանչեց  իր  ընկերներին։ Նրանք  ճամփհորդեցին   հեռավոր  աշխարհներ։  Մի  քանի  տերև  տեսան,  որ  մի  տերև  սկսում էր  չորանալ։ Եվ  այդպես  շարունակեցին  չորանալ  մնացած  տերևներ,  որովհետև  նրանք  ոտքով  էին  և  հասել էին   Եգիպտոս։ Մեբակ մնաց  ճամփհորդող  տերևը։ Եվ  ամեն   անգամ  նա  հիշում  էր իր ընկերներին  և շատ  էր  տխրում։ Այդպես  անցավ  մեկ  տարի։ Եվ  տերևը  գտավ շատ նոր ընկերներ։ Ինչքան էլ շատ էին նոր ընկերները, սակայն տերևիկը միշտ հիշում ու կարոտում էր իրենց։

Աշուն օր

Սևուկ ամպեր վար եկան
Օրան, օրան,
Սարի վրա շար եկան։


Ծագեց առավոտ
Պաղեց, սառավ օդ։

 

Տեղաց անձրև մաղ տալով,
Մարմանդ-մարմանդ,
Հոգնած տերև շաղ տալով։


Երկիր քուն դրավ,
Եվ թռչուն թռավ։

Հորինուկ․Օգնող տերևը

Մի օր տերևը  որոշեց  ճամփորդել։  Նա  հանդիպեց  արջի։ Արջը  շատ  սոված էր, սակայն չէր  հասնում  ծառին, որ փեթակից  մեղր  հանի։ Մեր  հոգատար  տերևը  օգնեց  և շարունակեց  ճամփորդել։ Եվ  արջը  նրան  շնորակալություն  հայտնեց։ Ճանապարհին տերևը  հանդիպեց  նապաստակներին։ Նապաստակները  տխուր  էիր։ Տերևը  նրանց  սիրեց  և  շարունակեց   ճամփորդել։  Նապաստակները  շնորհակալություն  չհայտնեցին։ Տերևը  ճանապարին  հասկացավ, որ  շնորհակալություն  և  խնդրեմ բառերը կախարդական  բառերեն  և  շարունակակեց  ճամփորդել։

Изучаем пчел

Пчелиный мёд содержит больше всего сахара и питательных веществ.

Мёд является основной пищей для пчёл зимой. В улье может быть около десяти тысяч пчёл. Всё лето они летают на цветки за нектаром. Клевер, липа, вереск – хорошие источники нектара. Пчела проникает в цветок. К её ножкам прилипает пыльца. Нектар и пыльца собираются в особые ячейки и образуют мёд. Они называются сотами. В некоторые ячейки пчёлы кладут свои личинки. Мёд служит пищей личинкам.