Я знаю про ночь и утро, что они красочные братья. Утро — сестра, а ночь — брат! Утро дает нам свет, ночь не дает нам света, чтобы мы могли спать. Утра мы идём в школу, магазин. А ночью мы спим и отдыхаем․

Աշնան խաշամն է խշխշում,

Քամու ձեռքերն անհամարձակ

Ամպի փեշերն են քաշքշում:

Ամպը լեզուն կուլ է տվել,

Հնար չունի որոտալու:

Ցերեկն էլ է ցրտից կծկվել,

Չէ՛, երևի ձյուն է գալու:

Առաջադրանքներ

1. Վերնագրի՛ր բանաստեղծությունը:

ՈՒշացած ձյունը

2․ Բանաստեղծության մեջ ընդգծված հետևյալ բառերը փոխարինի՛ր հոմանիշներով և կարդա՛։ Ի՞նչը փոխվեց։ Դիտարկի՛ր։

Աշնան խաշամն է խշխշում,

Քամու ձեռքերն չը պատրաստ

Ամպի փեշերն են քաշքշում:

Ամպը լեզուն կուլ է տվել,

Միտք չունի որոտալու:

Ցերեկն էլ է ցրտից կծկվել,

Չէ՛, երևի ձյուն է գալու:

3. Առանձնացրո՛ւ փոխաբերությունները և բացատրի՛ր:

Քամու ձեռքերն անհամարձակ

Ամպի փեշերն են քաշքշում:

Քամին փչում է ամպին։

Ամպը լեզուն կուլ է տվել,

Հնար չունի որոտալու:

Ամպը ուզում է բարկանալ,

բայց չի կարանում։

4․Դուրս գրած փոխաբերությունները գործածի՛ր նախադասությունների մեջ:

Օրվա մի ժամին քամու ձեռքերն անհամարձակ ամպի փեշերն են քաշքշում։

Ձմռանը ամպը լեզուն կուլ է տվել, հնար չունի որոտալու։

5. Դուրս գրի՛ր այն բառերը, որոնց մեջ գերակշռում է ձայնը։ Հիմնավորի՛ր ընտրությունդ։

խշխշում, քաշքշում, որոտալու

6. Բանաստեղծությունից առանձնացրո՛ւ ամենաաշնանային բառերը և դրանց գործածությամբ, փոքրիկ պատում հորինի՛ր։

քամի, ամպ, ձյուն, աշնանային

5. Բանաստեղծության մեջ ի՞նչն է գերակշռում․ ձա՞յնը, գո՞ւյնը, թե՞ գործողությունը։ Պատասխանդ հիմնավորի՛ր։

գործողությունը

6. Բանաստեղծությունից առանձնացրո՛ւ ամենաաշնանային բառերը և դրանց գործածությամբ, փոքրիկ պատում հորինի՛ր։

Այսօր շատ ուժեղ քամին փրեց։ Ամպը եկավ մյացավ քամիյին։ Հետո սկսեց ուժեղ ձյուն։ ԵՎ սկսեցին աշնանային օրերը։

Գործնական աշխատանք

7.Նկարի՛ր բանաստեղծության հատվածները:

8. Ձայնագրի՛ր ընթերցումդ, և նկարաշարի և համադրությամբ տեսանյութ պատրաստիր:

Վերջապես եկավ ձմեռը։ Մարդիկ անհամբեր սպասում էին ձմռանը։ Ձնագնդիկներ, ձեռնոցներ, գլխարկներ և շարֆեր։ Մի օր մի ճամփորդ որոշեց բարձանալ Էվերեստ սարը (Ջոմբոլունգմա)։ Նա օր ու գիշեր բարձրացավ և վերջապես հասավ։ Սարի վրա ձյան ոչ մի կտոր չկար։ Նա բարձրացավ հաջորդ սարը՝ Հատիսը։ Գնաց, գնաց և նորից ոչ մի ձյուն չկար։ Այդպես անցավ շատ սարեր։ Ոչ մեկի վրա ձյուն չկար։ Անցավ ամբողջ ձմեռը։ Եկավ ամառը։ Այդ օրը ճամփորդողը, որոշեց հանգստանալ։ Գնաց լողավազան, իսկ նրա ընկերը նրան զանգեց և ասաց։

—Ու՞ր ես չկաս, կորած-մոլորած, ես առանց քեզ գիտե՞ս քանի սար եմ բարձրացել։ Լրիվ սարերի վրա մեծ սարսուռներ եմ զգացել։

— Դու հիմա ճի՞շտ ես ասում։

—Բոլորովի՛ն։

—Ես ձմռանը այնքան սար եմ բարձրացել, ոչ մեկի վրա ձյուն սառսուռ չկար։

—Էս տղան գժվել է։ Դու նորություները չես նայել։ Ամռանը բոլոր սարերը շատ սառսուրներ են բերելու։